|
Vandaag zouden we het Visweekend opfleuren en zochten we ons een plaatsje tussen de viskraampjes, ambachtelijke standjes en terasjes.
Met nog wat schorre kelen begonnen we eraan. Het publiek zou wel komen. |
|
|
Zelfs aan de kust was een woordje uitleg nodig. Shanties zijn nu eenmaal nog niet gekend bij het grote publiek. Maar als dan eens een 'Bonny' of 'What Shall we Do' gezongen wordt, begint het toch bij velen te kriebelen en zie je schuchter, wiegende bewegingen verschijnen. |
| Oef, even pauze. Tijd om de omgeving te verkennen en op zoek te gaan om het innerlijke te versterken. Regelmatig lopen we onze collega's van het Blankenbergs Shantykoor tegen het lijf. Ook zij waren aan het werk en verzorgden de tal van standjes en kraampjes. |
|
|
|
Tijd voor het tweede deel. De kelen waren gesmeerd, magen gevuld, we konden er weer tegen.
En blijkbaar waren de klanken zo aanstekelijk dat onze Blankenbergse collega's het niet konden laten. Geniepig verlieten ze hun standjes om bij ons het volume te komen versterken. |
Voor het derde deel werden we op de dijk zelf verwacht. De zon was echter niet meer te houden zodat er voor ons niets anders overbleef dan de mouwen op te rollen.
Nog even genieten van onze Belgische kust en dan er terug tegen aan.
Blijkbaar klonk het toch goed want van alle kanten kwam volk aanwandelen. En als die dan beginnen mee te zingen zit de stemming er helemaal in. |
|
|
|
Het zit erop. Moe maar voldaan gaan we op zoek naar een terras om het verloren vocht terug aan te vullen en na te genieten van deze dag.
Westende, als je ons nodig hebt, geef maar een seintje ! Het is best gezellig bij jullie. |
