Op het programma stond : Optreden op het schip 'Le Crusader' dat ,met het ganse gevolg, een kleine tocht op de Samber gaat maken en daarna de receptie in het prachtige l' Abbaye d'Aulne' opluisteren.
Met de bus kwamen we toe aan het hotel-restaurant 'Le Saint Emilion'. Na deze busrit was immers iedereen dringend toe aan een verfrissing. Het was een druilerig weer en met weemoed stonden sommigen blijkbaar terug te denken aan die mooie momenten vorige keer. |
|
|
De 'Crusader' zou 16u30 vertrekken, nog net de tijd dus om wat in te zingen. Tafels en stoelen werden opzij geschoven om wat ruimte te krijgen, lichtjes werden aan gestoken, verwarming opgezet. Dit zag er best gezellig uit en door de ramen had je een prachtig zicht op de Samber. |
De genodigden kwamen toe, wij begonnen uit volle borst. De stemming zat er al heel snel in en blijkbaar genoten zowel Cmdt Van Bussel als haar gevolg van deze momenten. |
|
|
Na een twintigtal minuten was het schip op het keerpunt in Marchienne-au-Pont. Hier lagen alle boten die deelnamen aan de 10e Pardon, een organistaie van onze Waalse vrienden van Yaching Club Haute Sambre in Landelies. En secretaris Bernard Mercier van YCHS wilde niet op het appel ontbreken om naar, bijna traditionele gewoonte, ons te komen versterken. |
Ook Cmdt Van Bussel kon het niet laten ons te vervoegen en uit volle borst mee te zingen. En blijkbaar werkte dit aanstekelijk want ook andere dames kwamen ons vervoegen. Een vreemd gevoel in een mannekoor.... Applaudiserend verlieten we het schip dat ondertussen terug toegekomen was op zijn thuisbasis. Op naar de volgende locatie. |
|
|
In de prachtige locatie van de 'Abbaye d'Aulne kwamen we niet alleen onze vrouwen tegen, maar ook een aantal andere gekende van het VVW.
Het was even zoeken naar een plaatsje waar we ons konden opstellen. |
Voor al de mooie momenten die we hebben mogen beleven, restte ons niets anders dan ook de commandant te bedanken. En hoe kon dit mooier dan haar te bezegelen met een getuigschrift van 'Eerste ere-lid van het JaKL Shantykoor'.
Met de laatste liedjes als eerbetoon sloten wij af. |
|
|
Hoog tijd nu om de kelen te smeren en een klein hapje te eten. Iedereen was tevree en onze taak was volbracht. |
Walter had ondertussen de bus voorgereden. Nu terug naar Leopoldsburg. En Gilbert had beloofd zijn 'noodkantine' te openen. Woord is woord. Terwijl we allen nog napraten over de voorbije dag probeert Jean-Marie het hoofd recht te houden. |
|